Τέλος εποχής...
Τέλος εποχής...H τοποθέτηση μιας Jordan στην 7η θέση της σειράς εκκίνησης, στην πιο δύσκολη πίστα του πρωταθλήματος (το Σπα), του 1991, έκανε πολλά βλέμματα να εστιάσουν στον Μίκαελ Σουμάχερ, στον 22χρονο, τότε, Γερμανό οδηγό της που δεν είχε ξανατρέξει εκεί! Mόλις 17 αγώνες αργότερα -πάλι στο Σπα-, κατακτούσε την πρώτη νίκη της καριέρας του, γράφοντας το πρώτο κεφάλαιο μιας ιστορίας γεμάτης ρεκόρ.
Ήταν αυτός που το 1994 μετατράπηκε στο καινούργιο αστέρι της Formula 1, όταν, μετά το χαμό του ¶ιρτον Σένα, ο θεσμός έδειχνε φτωχός από εν ενεργεία παγκόσμιους πρωταθλητές και από οδηγούς με λάμψη, ποιότητα και ουσία.
O τίτλος του πιο επιτυχημένου πιλότου όλων των εποχών που του αποδίδεται δεν έχει να κάνει μόνο με τις στατιστικές που τον αναδεικνύουν ως τον οδηγό με τους περισσότερους τίτλους και το μεγαλύτερο αριθμό σε νίκες, pole position και ταχύτερους γύρους· η ανακοίνωση της αποχώρησής του στο τέλος της χρονιάς σημαίνει πως η Formula 1 χάνει την πιο σημαντική περσόνα της.
Ο οδηγός Μίκαελ Σουμάχερ κέρδισε τον κόσμο της Formula 1 με τις εκπληκτικές του ικανότητες, τη μαχητικότητα και το πείσμα του. Συνδύασε την ενστικτώδη ταχύτητά του με το μυαλό, αποδίδοντας τα μέγιστα ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, ενώ αναμφίβολα θεωρείται ένας από τους ελάχιστους με την ικανότητα να απομυζεί στο μεγαλύτερο βαθμό τις δυνατότητες του εκάστοτε μονοθεσίου του. Ακόμα πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι το γεγονός ότι, ύστερα από τόσες επιτυχίες, η οδήγησή του ακόμα και σήμερα χαρακτηρίζεται από την ίδια δίψα και το ίδιο κίνητρο για τη νίκη όπως και στα πρώτα βήματα της καριέρας του.
Ο επαγγελματίας Μίκαελ Σουμάχερ έχει ξεχωρίσει από κάθε άλλον οδηγό, γιατί κατάφερε και δόμησε την πορεία της επιτυχίας του σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη Formula 1, η οποία κατέληξε να έχει εξαιρετικά μικρούς δεσμούς και ομοιότητες με το σπορ στο οποίο ο ίδιος έκανε το ντεμπούτο του το 1991. Βασικό συστατικό της επιτυχίας του αποτελεί, φυσικά, η ολική αφοσίωσή του στο αντικείμενο αλλά και η ικανότητά του να συγκεντρώνει όλη την ομάδα γύρω από τις δικές του ανάγκες. Ο Σουμάχερ έσπρωξε τα όρια του επαγγελματισμού στο χώρο της Formula 1 ακόμη πιο πέρα από εκεί όπου τα είχαν θέσει οι προγενέστεροί του, ορίζοντας, τελικά, τα στάνταρντ των συγχρόνων του, καθώς και των γενιών που θα τον ακολουθήσουν.
Ο μαχητής Μίκαελ Σουμάχερ αναδείχτηκε μέσα από την αποδοχή ύστατων προκλήσεων, όπως ήταν αυτή της αναβίωσης των νικηφόρων ημερών της Ferrari. Γύρω του, η Scuderia ανέπτυξε την πιο οργανωμένη μορφή που είχε παρουσιάσει στη μακρόχρονη ιστορία της και επί μία πενταετία δεν υπήρχε ούτε ένα στοιχείο που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την απόλυτη επικράτηση του πιο επιτυχημένου δεσμού πιλότου-ομάδας στα χρονικά. Ο Σουμάχερ κατάφερε σε αυτό το χρονικό διάστημα να ταυτίσει το όνομά του με τη Formula 1, βάφοντας παράλληλα κόκκινες τις εξέδρες της πατρίδας του, οι οποίες για χάρη του πανηγύριζαν τις επιτυχίες μιας ιταλικής ομάδας και όχι ονομάτων σαν της Mercedes και της BMW!
Από την άλλη πλευρά, δε λείπουν και αυτοί που θεωρούν τον Μίκαελ Σουμάχερ αδίστακτο. Bέβαια, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί... άγιος. Όπως είναι φυσικό, η απαραίτητη για κάθε πρωταθλητή άσβεστη δίψα για τη νίκη τον έχει οδηγήσει ουκ ολίγες φορές σε πράξεις αμφίβολης αθλητικής ηθικής. Όμως, ποιος μπορεί να αρνηθεί πως το πάθος, που μπορεί να οδηγήσει στην υπερβολή, δεν είναι απαραίτητο συστατικό της προσωπικότητας των ανθρώπων που ξεχωρίζουν και των μαχητών που έχουν ως μόνο στόχο την κορυφή;
Όντας, λοιπόν, ο γηραιότερος του γκριντ, στα 37 του, ο Μίκαελ είναι υπερβολικά έξυπνος για να υπερβεί τα ηλικιακά όρια που θέτουν οι σωματικές και πνευματικές απαιτήσεις της σύγχρονης Formula 1. Αποχωρεί τώρα, που γνωρίζει ότι βρίσκεται ακόμη στην κορυφή, και, όπως είναι επόμενο, επιθυμεί διακαώς να το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: προσθέτοντας ακόμη έναν τίτλο (τον 8ο!) στη... συλλογή του.
Όπως και η πλειονότητα των ιδιοτήτων που τον εξύψωσαν στο επίπεδο όπου έχει φτάσει εν έτει 2006, η αποχώρησή του είναι υποδειγματική..._ Φ. Λ.